Restjes, die bestaan echt, en er moet iets mee gedaan worden. Om te beginnen, venkelrestjes. Venkel, die lusten we rauw thuis, en daar blijven altijd de stengels over als bijproduct, want te taai om rauw te kauwen. Ik gooide ze altijd weg, tot het idee daagde om daar iets mee te doen.
Daarnaast, had ik gisteren drie in de schil gekookte aardappels, wachtend tot een passende bestemming.
Soep, dat leek een goed idee.
Ingredienten:
3 eetlepels olijfolie
1 kleine ui, gesnipperd
de stengels van 2 kleine venkels
3 gekookte aardappelen
Vegeta bouillonpoeder
water n.g.
gerookte makreelfilet
Laat de ui in de olijfolie fruiten. Voeg daarna de in stukjes gesneden venkel en laat zacht worden. Voeg water en (Vegeta)bouillondpoeder toe en laat doorkoken. Neem de aardappelen, halveer ze, leg ze in een aardappelpers (die voor gnocchi, lijkt op een uit de kluiten gewassen knoflookpers)met de gesneden platte kant tegen de gaatjes, en pers de aardappel. Haal de overgebleven schilletjes uit de pers en herhaal tot alle gepureerde arrdappels in de soep zijn. Met de stafmixer grof pureren. Proeven naar zou en peper. Als laatste, maak een stukje makreelfilet schoon en zorg dat geen graatjes achteblijver, breek het in stukkjes, doe ze in de soep en serveer.
Mijn kleine beer heeft het graag gegeten. Grote beer wordt straks 6 en heeft een uitgesproken mening over eten, dus die wilde een tortilla.
De Vegeta bouillonpoeder is een klassieker uit mijn Poolse jaren. Het werd toen in Joegoslavie geproduceerd, en het was een gele bouillonpoeder met uitgedroogde stukjes wortel en andere groente, wat de schijn wekte dat het natuurlijker, rijker en beter dan oorsnee bouillonblokjes was. hoe dan ook, halve Poland was er dol op, volgens mijn servische vriend Nenad. Ik Amsterdam heb ik hem erg vaan in turkse winkels gezien, in een blauw zakje met het beeld van een lachende kok erop.
Posts tonen met het label aardappelen. Alle posts tonen
Posts tonen met het label aardappelen. Alle posts tonen
dinsdag 11 december 2007
maandag 12 november 2007
Sint Maarten, dan wel op z'n Italiaans (1) Spezzatino voor Guy
Ik vier elke jaar sint Maarten, op z'n Italiaans, met kastanjes en (nieuwe) wijn. Dit vooral omdat ik last heb van winterblues en de eerste gure dagen me een beetje moedeloos maken. Een mooie feest organiseren is voor mij de manier om het huis een beetje op te ruimen, soms alleen maar nep (ik gooi alles in een doos, bijvoorbeeld, en die doos blijft vervolgens jarenlang rondslingeren), soms toch wel structureel (zoals dit jaar, ik heb de voorraadkast opgeuimd), en om te koken. En dan om een mooi feestje te vieren, met leuke mensen en een hoop rennende kinderen in huis. En mijn favoriet zijn de afterparty, diepzinnige of lichtzinnige gesprekken met die paar diehards die blijven om te helpen opruimen.
Dit jaar, op veler verzoek, zal ik de recepten een per een posten. Speciaal voor Guy, wiens complimenten ik echt ontroerend vond, begin ik alvast met de spezzatino, mijn runderstoofpot met aardappels.
Ingredienten voor 1 feest
10 eetlepels olijfolie, extravergine
2 kg. hacheevlees, in blokken (niet poulet, die is te klein, Gewoon, grote happen vlees, ze worden toch kleiner met koken)
500 gr. uien, grof versnipperd
1 kg. aardappels
500 gr. wortels
1 glas rode wijn
2 laurierbladjes
2 tenen knoflook
1 potje biologische tomatenpuree van de C1000 (4-5 miniblikjes)
water
zout n.s.
12 rode pepertjes
Dit heb ik allemaal gemaakt in de snelkookpan van de IKEA, maar met een beetje meer tijd en geduld lukt het ook in een gewone pan.
Warm de extravergine olijfolie in de pan op, doe er de uien in en laat enkele minuten fruiten. Doe er de vlees in blokken in, en laat ze dichtschroeien. Voeg nu de wijn en laat het uitdrogen. Daarna alle overige ingredienten behalve de aardappelen en de tomatenpuree, zoveel water dat alles op ietsje meer dan de helft ten onder staat, deksel op en laat koken tot de vlees gaar en zacht is. Voeg de aardappels en de tomatenpuree toe, proef naar zout en desnoods voeg er nog wat toe, en laat het weer koken tot de aardappelen klaar zijn. Serveer met brood om in de jus te dompelen, of met een gekookte graansoort of rijst.
Variaties: je kunt er ook paprikas aan toevoegen (laat dan de aardappels achterwege, of juist niet als je niet zonder kunt). ook jeneverbessen zijn lekker bij de kruiden.
Dit jaar, op veler verzoek, zal ik de recepten een per een posten. Speciaal voor Guy, wiens complimenten ik echt ontroerend vond, begin ik alvast met de spezzatino, mijn runderstoofpot met aardappels.
Ingredienten voor 1 feest
10 eetlepels olijfolie, extravergine
2 kg. hacheevlees, in blokken (niet poulet, die is te klein, Gewoon, grote happen vlees, ze worden toch kleiner met koken)
500 gr. uien, grof versnipperd
1 kg. aardappels
500 gr. wortels
1 glas rode wijn
2 laurierbladjes
2 tenen knoflook
1 potje biologische tomatenpuree van de C1000 (4-5 miniblikjes)
water
zout n.s.
12 rode pepertjes
Dit heb ik allemaal gemaakt in de snelkookpan van de IKEA, maar met een beetje meer tijd en geduld lukt het ook in een gewone pan.
Warm de extravergine olijfolie in de pan op, doe er de uien in en laat enkele minuten fruiten. Doe er de vlees in blokken in, en laat ze dichtschroeien. Voeg nu de wijn en laat het uitdrogen. Daarna alle overige ingredienten behalve de aardappelen en de tomatenpuree, zoveel water dat alles op ietsje meer dan de helft ten onder staat, deksel op en laat koken tot de vlees gaar en zacht is. Voeg de aardappels en de tomatenpuree toe, proef naar zout en desnoods voeg er nog wat toe, en laat het weer koken tot de aardappelen klaar zijn. Serveer met brood om in de jus te dompelen, of met een gekookte graansoort of rijst.
Variaties: je kunt er ook paprikas aan toevoegen (laat dan de aardappels achterwege, of juist niet als je niet zonder kunt). ook jeneverbessen zijn lekker bij de kruiden.
woensdag 19 september 2007
Wat te doen met een hele kip
Ik ben dol op kip, en dan bedoel ik niet zo een smakeloos kipfilet, maar een echte kip. Of kippenlevertjes, en niertjes, en maagjes. Dus levend met een Nederlandse vegetarier betekend: verkeerde land (want ingewanden en Nederlanders, ho maar) en verkeerde tafelgenoot. Gelukkig heb ik 2 kinderen die nog opgevoed moeten worden, en die dol op vlees zijn. Dus elke af een toe kan ik wel een grote kip kopen. Die eten we dan in 2 keer op. Groot, want dan hoop ik dat het een beetje volgegroide beest is, en niet een van die turbo-opgepompte kuikentjes die in amper 3 weken slachtrijp moeten zijn.
Soms lukt het bij de horeca-groothandels een Franse kip te kopen met een keurmerk erop dat zegt dat het om een 81-dagen oud beest gaat. Zo ook dus deze keer. Ik heb een forse beest gekocht en daar moet er gekookt worden. En dan ook iets met de reestjes doen. Bouillon van het karkas, bijvoorbeeld.
Ik heb 3 vaste recepten met kip in de oven:
- zout en 2 hele geprikte citroenen in de buikholte
- zout, knoflook en een takje rosmarijn in de buikholte en ook buiten. Deze versie leent zich ideaal voor om ook nog aardappelen in grove stukken erbij de doen, met dezelfde dressing erop. Dan nemen de aardappelen tijdens het koken ook de jus van de kip in, wat ze extra lekker maakt. In dit geval moet je extra olijfolie gebruiken zodat alle aardappelen hiermee goed gecoat zijn.
- zout en balsamico azijn binnen en buiten
Leg een kip met een van deze voorbereidingen in een ovenschaal met een bodempje olijfolie. Zet in warme oven (175 graad C) met een blaadje aluminumfolie losjes erop voor 45 minuten, draai de kip om en nog 20 minuten laten garen, dan weer met de buik omhoog en zonder aluminium nog 15 à 20 minuten laten kleuren. Als je prikt met een vork, moet er witte jus eruit komen, en dan is hij gaar.
Serveer met witte rijst (de jus is zoooo lekker erbij) en rauwe groenten als vooraf. We zijn thuis dol vooral op venkel, gele paprika, komkommerplakjes en wortels, maar je kan ook denken aan rode paprika, malse bleekselderijstengels, appelpaartjes (ben ik allergisch voor) etc.
Mijn trucje is om meteen wat schaaltjes rauwkost op tafel te leggen, dan eten de kinderen ze terwijl ik de laatste dingen in de keuken klaarmaak. Gewoon, zonder sausjes of zo, want als je goede groenten gebruikt, hebben ze al smaak vanzelf. Desnoods, een beetje zout en olijfolie. Volgende keer een recept voor Bagna cauda, een sausje uit Piemonte die de groente omtovert in een volle gerecht.
Dan de restjes: je kan nog bouillon trekken met de restjes kippenbotten. Nu moet ik eerlijk zeggen dat het gebruik om met de kipcarcassen achteraf bouillon te trekken heb ik alleen in Engelse receptenboeken gelezen, Jamie Oliver voorop. En ik zal ook erbij voegen, dat als Italiaanse dit mij een beetje onsmakelijk leek. Ik bedoel maar, achtegebleven botten in de boorden van mensen zijn toch afval? Daar maak ik geen bouillon van? (Smaken ze bovendien nog ergens naar, als ze al een keer gekookt zijn). Feit is dat als je kip goed gaar is, tijdens het portioneren vallen de botten spontaan uit het vlees, dus je hoeft geen halfgekauwde botten uit de afwas redden.
Deze botten deed ik in een grote pan met water, zout, 1 ui, 2 stengels bleekselderij en 1 laurierblad. Lekkere bouillonnetje is het geworden, ik heb kleine pasta erin gekookt, en de rest bewaard voor de pompoenrisotto die ik van plan ben morgen te maken.
Resultaten:
De kinderen hebben de kip graag bekeken en gegeten. Ze hebben het als vogel erkend, en daar gaat me om, dat ze weten waar voedsel vandaan komt. Eerstgeboren aarzelde in het begin, want zo is hij nu eenmaal, maar ukketje was meteen heel entusiast. Ze vroegen waar die kip vandaan komt, wie maakt het. Oei, dat is gevaarlijk, voor ik het weet heb ik weer twee vegetariers erbij die het zielig voor de diertjes vinden. Dan kan ik niet meer zo makkelijk een hele kip maken (ach, waarom niet, eet ik het gewoon in een week zelf op).
Goed, je bent een eerlijke antwoord aan je kinderen verplicht, dus dan zei ik het. Dat een meneer de kuikentjes groot gevoed had, en dat dan een andere meneer de veertjes geplukt had, want veertjes lusten we niet, toch? (Neeee, bah). Was er nog poep in de kip gebleven? Nee, zei eerstgeboren zelf, dat hadden de meneeren weggehaald. Gelukkig. De hele slachterijverhaal heb ik voor een andere keer bewaard.
Soms lukt het bij de horeca-groothandels een Franse kip te kopen met een keurmerk erop dat zegt dat het om een 81-dagen oud beest gaat. Zo ook dus deze keer. Ik heb een forse beest gekocht en daar moet er gekookt worden. En dan ook iets met de reestjes doen. Bouillon van het karkas, bijvoorbeeld.
Ik heb 3 vaste recepten met kip in de oven:
- zout en 2 hele geprikte citroenen in de buikholte
- zout, knoflook en een takje rosmarijn in de buikholte en ook buiten. Deze versie leent zich ideaal voor om ook nog aardappelen in grove stukken erbij de doen, met dezelfde dressing erop. Dan nemen de aardappelen tijdens het koken ook de jus van de kip in, wat ze extra lekker maakt. In dit geval moet je extra olijfolie gebruiken zodat alle aardappelen hiermee goed gecoat zijn.
- zout en balsamico azijn binnen en buiten
Leg een kip met een van deze voorbereidingen in een ovenschaal met een bodempje olijfolie. Zet in warme oven (175 graad C) met een blaadje aluminumfolie losjes erop voor 45 minuten, draai de kip om en nog 20 minuten laten garen, dan weer met de buik omhoog en zonder aluminium nog 15 à 20 minuten laten kleuren. Als je prikt met een vork, moet er witte jus eruit komen, en dan is hij gaar.
Serveer met witte rijst (de jus is zoooo lekker erbij) en rauwe groenten als vooraf. We zijn thuis dol vooral op venkel, gele paprika, komkommerplakjes en wortels, maar je kan ook denken aan rode paprika, malse bleekselderijstengels, appelpaartjes (ben ik allergisch voor) etc.
Mijn trucje is om meteen wat schaaltjes rauwkost op tafel te leggen, dan eten de kinderen ze terwijl ik de laatste dingen in de keuken klaarmaak. Gewoon, zonder sausjes of zo, want als je goede groenten gebruikt, hebben ze al smaak vanzelf. Desnoods, een beetje zout en olijfolie. Volgende keer een recept voor Bagna cauda, een sausje uit Piemonte die de groente omtovert in een volle gerecht.
Dan de restjes: je kan nog bouillon trekken met de restjes kippenbotten. Nu moet ik eerlijk zeggen dat het gebruik om met de kipcarcassen achteraf bouillon te trekken heb ik alleen in Engelse receptenboeken gelezen, Jamie Oliver voorop. En ik zal ook erbij voegen, dat als Italiaanse dit mij een beetje onsmakelijk leek. Ik bedoel maar, achtegebleven botten in de boorden van mensen zijn toch afval? Daar maak ik geen bouillon van? (Smaken ze bovendien nog ergens naar, als ze al een keer gekookt zijn). Feit is dat als je kip goed gaar is, tijdens het portioneren vallen de botten spontaan uit het vlees, dus je hoeft geen halfgekauwde botten uit de afwas redden.
Deze botten deed ik in een grote pan met water, zout, 1 ui, 2 stengels bleekselderij en 1 laurierblad. Lekkere bouillonnetje is het geworden, ik heb kleine pasta erin gekookt, en de rest bewaard voor de pompoenrisotto die ik van plan ben morgen te maken.
Resultaten:
De kinderen hebben de kip graag bekeken en gegeten. Ze hebben het als vogel erkend, en daar gaat me om, dat ze weten waar voedsel vandaan komt. Eerstgeboren aarzelde in het begin, want zo is hij nu eenmaal, maar ukketje was meteen heel entusiast. Ze vroegen waar die kip vandaan komt, wie maakt het. Oei, dat is gevaarlijk, voor ik het weet heb ik weer twee vegetariers erbij die het zielig voor de diertjes vinden. Dan kan ik niet meer zo makkelijk een hele kip maken (ach, waarom niet, eet ik het gewoon in een week zelf op).
Goed, je bent een eerlijke antwoord aan je kinderen verplicht, dus dan zei ik het. Dat een meneer de kuikentjes groot gevoed had, en dat dan een andere meneer de veertjes geplukt had, want veertjes lusten we niet, toch? (Neeee, bah). Was er nog poep in de kip gebleven? Nee, zei eerstgeboren zelf, dat hadden de meneeren weggehaald. Gelukkig. De hele slachterijverhaal heb ik voor een andere keer bewaard.
Abonneren op:
Posts (Atom)