Wat te doen met een hele kip

Ik ben dol op kip, en dan bedoel ik niet zo een smakeloos kipfilet, maar een echte kip. Of kippenlevertjes, en niertjes, en maagjes. Dus levend met een Nederlandse vegetarier betekend: verkeerde land (want ingewanden en Nederlanders, ho maar) en verkeerde tafelgenoot. Gelukkig heb ik 2 kinderen die nog opgevoed moeten worden, en die dol op vlees zijn. Dus elke af een toe kan ik wel een grote kip kopen. Die eten we dan in 2 keer op. Groot, want dan hoop ik dat het een beetje volgegroide beest is, en niet een van die turbo-opgepompte kuikentjes die in amper 3 weken slachtrijp moeten zijn.

Soms lukt het bij de horeca-groothandels een Franse kip te kopen met een keurmerk erop dat zegt dat het om een 81-dagen oud beest gaat. Zo ook dus deze keer. Ik heb een forse beest gekocht en daar moet er gekookt worden. En dan ook iets met de reestjes doen. Bouillon van het karkas, bijvoorbeeld.

Ik heb 3 vaste recepten met kip in de oven:

- zout en 2 hele geprikte citroenen in de buikholte
- zout, knoflook en een takje rosmarijn in de buikholte en ook buiten. Deze versie leent zich ideaal voor om ook nog aardappelen in grove stukken erbij de doen, met dezelfde dressing erop. Dan nemen de aardappelen tijdens het koken ook de jus van de kip in, wat ze extra lekker maakt. In dit geval moet je extra olijfolie gebruiken zodat alle aardappelen hiermee goed gecoat zijn.
- zout en balsamico azijn binnen en buiten

Leg een kip met een van deze voorbereidingen in een ovenschaal met een bodempje olijfolie. Zet in warme oven (175 graad C) met een blaadje aluminumfolie losjes erop voor 45 minuten, draai de kip om en nog 20 minuten laten garen, dan weer met de buik omhoog en zonder aluminium nog 15 à 20 minuten laten kleuren. Als je prikt met een vork, moet er witte jus eruit komen, en dan is hij gaar.

Serveer met witte rijst (de jus is zoooo lekker erbij) en rauwe groenten als vooraf. We zijn thuis dol vooral op venkel, gele paprika, komkommerplakjes en wortels, maar je kan ook denken aan rode paprika, malse bleekselderijstengels, appelpaartjes (ben ik allergisch voor) etc.

Mijn trucje is om meteen wat schaaltjes rauwkost op tafel te leggen, dan eten de kinderen ze terwijl ik de laatste dingen in de keuken klaarmaak. Gewoon, zonder sausjes of zo, want als je goede groenten gebruikt, hebben ze al smaak vanzelf. Desnoods, een beetje zout en olijfolie. Volgende keer een recept voor Bagna cauda, een sausje uit Piemonte die de groente omtovert in een volle gerecht.

Dan de restjes: je kan nog bouillon trekken met de restjes kippenbotten. Nu moet ik eerlijk zeggen dat het gebruik om met de kipcarcassen achteraf bouillon te trekken heb ik alleen in Engelse receptenboeken gelezen, Jamie Oliver voorop. En ik zal ook erbij voegen, dat als Italiaanse dit mij een beetje onsmakelijk leek. Ik bedoel maar, achtegebleven botten in de boorden van mensen zijn toch afval? Daar maak ik geen bouillon van? (Smaken ze bovendien nog ergens naar, als ze al een keer gekookt zijn). Feit is dat als je kip goed gaar is, tijdens het portioneren vallen de botten spontaan uit het vlees, dus je hoeft geen halfgekauwde botten uit de afwas redden.

Deze botten deed ik in een grote pan met water, zout, 1 ui, 2 stengels bleekselderij en 1 laurierblad. Lekkere bouillonnetje is het geworden, ik heb kleine pasta erin gekookt, en de rest bewaard voor de pompoenrisotto die ik van plan ben morgen te maken.

Resultaten:
De kinderen hebben de kip graag bekeken en gegeten. Ze hebben het als vogel erkend, en daar gaat me om, dat ze weten waar voedsel vandaan komt. Eerstgeboren aarzelde in het begin, want zo is hij nu eenmaal, maar ukketje was meteen heel entusiast. Ze vroegen waar die kip vandaan komt, wie maakt het. Oei, dat is gevaarlijk, voor ik het weet heb ik weer twee vegetariers erbij die het zielig voor de diertjes vinden. Dan kan ik niet meer zo makkelijk een hele kip maken (ach, waarom niet, eet ik het gewoon in een week zelf op).

Goed, je bent een eerlijke antwoord aan je kinderen verplicht, dus dan zei ik het. Dat een meneer de kuikentjes groot gevoed had, en dat dan een andere meneer de veertjes geplukt had, want veertjes lusten we niet, toch? (Neeee, bah). Was er nog poep in de kip gebleven? Nee, zei eerstgeboren zelf, dat hadden de meneeren weggehaald. Gelukkig. De hele slachterijverhaal heb ik voor een andere keer bewaard.